Sus!
Sus yeter acıtma canımı artık.
Kelimelerin batıyor yüreğime kıymık kıymık.
Sus… sus, ne olur sus.
Bak ellerinde kanıyor kalbim ılık ılık.
Öyle yaralar açtın ki bende
İyileşmeyecek hiç biliyorum.
Umutsuzluğa yelken açtı dualarım
Ya senin… ya benim ölümümü diliyorum.
Oysa bir zamanlar ölesiye sevmiştim seni.
Hiç bitmeyecek sanmıştım.
Yere göğe sığdıramamıştım.
Sen bir avuç gözyaşına sığdırdın bizi.
Sus… özür dileme artık.
Kabuk bağlayamayan yaralarım var benim.
Yüzümde buruk bir tebessümüm.
İçimde tuttuğum gözyaşlarım var.
Her biri yüreğimde bir kördüğüm.
Şimdi özür dilesen ne fark eder.
Ruhuma işlemiş kalbimde taşıdığım izler.
Zamanla geçer dediklerim de
geçmiyormuş meğer.
Sus… ne olur sus!
Tahammülüm yok artık kandırılmaya.
Yine yerden yere vuracaksan kalbimi.
Dilinle parçalayıp un ufak edeceksen yine.
Sus… sevme beni.
hatice ışıktaş
Cok icten yazilmis.. severek tam 3x okudum. Tesekkurler!
BeğenLiked by 1 kişi