Bulutların Arkasında

beyaz kefen giymiş dağların önünde

saniyelerin geçişiyle gözlerimden dökülen hüzün

ömrümün yavaş yavaş bitişini düşündürür beni

bazen o beyaz kefenin altında kaybolan şehirde

dolaşıyorum sevdama bir nebze pay çıkarırcasına

oysa nefes aldığım her günü sorguladığım bu acizane hayatta

bir gözyaşı kadar sade bir şekilde düşeceğiz toprağa

güneşin  yavaşça okşadığı perde tülleri arasından

uçsuz bucakların dağların ardında

beklediğim hayaller şimdi neredeler

bulutların dağları yuttuğu bu vakitte

güneşin yüzüme değdirdiği buseler yüzümü gülümsetir

şimdi önümde bir şehir ahengiyle diz çökmüş  koca dağlar

bana hangi türküyü söyletir

hangi sevdanın hikâyesi dilime dolanır

ve geriye ne kaldığını ne zaman hatırlatır?

taha lale