sessizce odama ara ara giren güneş süzmeleri
göz kapaklarımı okşuyor yavaş değişlerle
günün ilk çığlıklarını haykırıyor kuşlar
hafif bir ürperti sarıyor bedenimi
rüzgar sarmalıyor her yerimi
sanki sarılıyor bu yalnız bedene
içimdeki soğuk duygularla yarışan esinti
ve yüzümü okşayan güneşin dokunuşları
hepsi beni güne hazırlıyor sanki
kaybolup giden düşüncelerimi toplamak için zaman tanıyor bana
uzun bir uğraş belki de
ne kadar çabalasam da nafile
çoktan uyumuş bütün güzel hayaller
hiç olamayacak düşlerle birlikte
tek mutlu olduğum yerde
rüyalarımın en derininde
dokunmayın kalsın öyle
ne de olsa yıldızlar kadar uzak ve güvenli bir yerde
hep öyle kalsa bile
bir gün ışık vurunca parlayacak tüm dünyaya son bir kere.
taha lale
