Yeryüzünün suyla buluştuğu ıssız sokaklardan geçerken bu mevsimin burukluğu sarıyor gülüşlerimi. Gökyüzü koyu gri. Bir avuç umut arar gibi yürüyorum şehrin sokaklarını. Anılar geçiyor gözümden, dilimde eskilerden kalma bir şarkı. Koşar adım uzaklaşıyorum kaçar gibi geçmişten. Nefes nefese kalıyorum her dönemeçte, her seferinde eski bir ses çarpıyor yüzüme. ‘Gitme.’
Derya Tanrıverdi
Boşluğa uzanan el tutamaz karanlığı. O an ruhta kardinal çiçeği açan acı soğuk vücutta kalıcı bir parçaya dönüşür. Ve o giderek büyür. Acıtarak Alıştırır. Duvara vurulur da cevap gelmez. Saatin kaç olduğu unutulurken iki olmak fikri suskunlaşır. Ufalıp dağılır. Adı bir daha hiç çağrılmadan kaybolur gider.
Uğur Ünen
Ağladığında mendil uzatmayan, üşüdüğünde üstünü örtmeyen, öksürdüğünde su uzatmayan birini bulamadığında anlıyor insan. Bir başına yaşamak zorunda kaldığında büyüyor ruhları.
Sırtlarını sıvazlayan bir el olmayınca, acımasız kırbaçla dövülüyor tenleri. Ne bir kurtarıcı geliyor ne gören haline acıyor.
Binlerce insan içinde, tek kişi olarak kalınca idrak ediyor gerçekleri aslında. Sonrası ise sadece ıstırap…
Shoro Sharpen
Darağacı Sanat 