Belki geçmişte de öyledir, biz bize kalanları görebiliyoruz daha çok ama bu çağ tuhaf bir çağ. Eli kalem tutanlardan ziyade elinde kalem tutanlara rastlıyorum sürekli. Adım başı şiir düşüyor önüme, sağanak sağanak yağıyor. Ondan kaçsam içi boş felsefenin dolusuna yakalanıyorum. İyi şiir olmadığı gibi düşünmeden söylenen düşünce de yoruyor beni. Zihnimi boğuyor. Şemsiyeyle gezsem de içime kapanmaktan endişe ediyorum. Sen ne düşünüyorsun, sence çağdaşlarımızı okumalı mıyız?
Deniz Ardıç & Servet Eren