şimdi kimsesizler ülkesinden seslenip de sana
Burak Kaplan
çöle dönmüş geçmişimden uzatıp kollarımı
bir çift gözde muhtaçlığım diye boğukça iniltiyle duyursam çağrımın aksisedası hülyalarını süsleyerek gönlüne inse
ansızın çıkıversen geleceğimi çiçeklendirerek
ve bırakarak korkularımı işte tam bu anda
beni, ümitlerin bahar kokularının ardı sıra al da götür.