Ve bir kapı kapanıyor… Kış’ın buğusu inerken gözlerimize, arzuların zafere değdiği bir yılı uğurluyoruz. Ele avuca sığan düşler büyüttü bizi, henüz barışmadığımız ayazın altında. Yalnızlar üşürdü ve dünya yalnızlara karşı tahammülsüzdü. Yalnızlık birbirinden habersiz olanlar demek değil midir? İçimize attığımız bir çığlık yetti toplanmamıza, düşeyazdık yeni bir dünyaya.
Ve bir kapı kapanıyor… Dışında kalıyor kapının, eskimiş ıssızlık. Darağacı Sanat; aynı dili, farklı kelimelerle konuşan birbirinden habersiz düşlerin el ele tutuşarak takvim takvim çoğaldığı bir dünya kurdu. Her kapı, ardında sesler bırakır. Hasır koltuklarda uçuşan göçmen kuşları duyuyor musunuz? Ses olmayı arzulayan el başardı.
Ve bir kapı kapanıyor; yeni bir kapıyı açmak için, kilitsiz ve yalınayak. Bu sayı, görmezden gelineni görünür kılan ve edebiyatla büyüyen sanatkâr ailenin Kış’la barışı.
Darağacı Sanat 