Günün Sonunda | 47-48.Gün

10.11.2022

Sevgili Günlük,

Bugün hiç ummadığım bir boğaz ağrısıyla kalktım. Doktor perşembe akşamına kadar kendini dene dese de dayanamadım ve antibiyotiği perşembe sabahı içtim. Biraz rahatlattı ama akşama doğru ağrı daha da dayanılmaz bir hal aldı.

Vücudumda bir ağrı yok ama halsizim.

Bugün beni kendime getiren aldığım bir mesaj oldu. Duayen bir isim davetime icabet edecekti. Çok heyecanlandım. Yerime sığmadım. O an bir kez daha anladım. Üretmek bana çok iyi geliyordu.

Ufak bir telaş yaşadım. Söyleşi için soruları hazırlamadan davet çıkarmıştım. Nedeni bir önceki kişiye davet çıkarmadan yoğun bir mesai harcamış, güzel sorular hazırlamış, ancak reddedilince cevapsız sorularımla kalakalmak canımı acıtmıştı. Üstelik hevesim de kırılmıştı. Fakat sonrasında bu ismi buldum. Beni reddeden kişi de dahil pek çoğunun ustasıydı. Asıl ondan cevap almalıydım. Ama dönüş almadan soru hazırlamaya bu defa cesaret edememiştim.

Bu telaşım neyse ki uzun sürmedi. Kolları sıvadığım gibi üstesinden geldim ve meraklı bekleyişim başladı.

Tuhaf… Dergide bu köşeyi bir tek ben okuyorum sanırım. İnsan kendi için köşe yapar mı? Yayıncı sağ olsun.

Günün sonunda sevgili günlük, yarın daha iyi olmayı umuyorum.

11.11.2022

Sevgili Günlük,

Bugün benim için fazla erken başladı. Sabah 5 gibi terli bir şekilde uyandım. Duş alıp biraz rahatladım. Maskeli bir şekilde kaldığım odaya geri döndüm. Evde 2020 rüzgarları esiyordu yine. Odalara kapanarak birbirini koruyan aile bireyleri yine gün sayıyordu. Hâlâ bitmedi korona, tanığı benim.

Sabah namazından sonra uyudum. Aralıklarla uykuma devam ettim. Fakat en sonunda ağır, dayanılmaz bir boğaz ağrısıyla uyandım. Dudaklarımı yumup içeriye hapsettiğim bir sızı tüm bedenimi esir almıştı sanki. 

İlaçlarımı aldıktan sonra biraz toparladım ama bugün yataktan hiç çıkmadım. Çok az yürüdüm, çok az konuştum. Saat 4 gibi canım fena halde kakaosu bol bir kek çekti. Annem sağ olsun 5 çayına yetiştirdi, keyifle yedim.

Yiyecek ve içeceklerimi annem kapıma bırakıp uzaklaşıyor, ben içeri alıyordum. Salgın döneminde zaman zaman kendini bizden uzaklaştıran abimle özdeşleşen o yeşil tepside yeme sırası ne yazık ki bana gelmişti.

Günün Sonunda sevgili günlük, yarın sevdiğim kadınla görüşemeyeceğim için canım daha çok yanıyor. Zira hayattaki tek motivasyonu ona sarılmakta buluyorum.

Servet Eren

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Twitter resmi

Twitter hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.