Betonarme başlamadan önce şehir merkezinde olan mahallemizde, tek katlı bahçeli evlerimizde yaşardık. Herkes birbiriyle akrabaymış gibi komşuluklar yaşanırdı. Sokaktaki her evin ayrı bir hikâyesi, her bahçenin ise ayrı bir anısı olurdu. Bahçesine girmediğimiz ev yoktu ama evine girmediğimiz bahçeler olmuştu. Örneğin karşı komşumuz olan Hayriye teyzenin evine hiç girmemiştim. Evini çok merak ederdim. Çocuk sevmemesi sanırım titizliğindendi. Ona göre çocuklar evi şenlendirmez, kirletirdi.
Aylin Koç
Darağacı Sanat 