Eta

Alacakaranlığa sarmalanmış bir vücut havada arafla raks ediyor bu gece,
Ve usulca bir matem tutuyor yarımca terkedilmiş nice düşler geride,
İpe sapa gelmez ihtimallerin sessiz ağıdı, nemli rüzgara binmiş, sonsuza özenmekte.
Baygın çiçekler, buruk meyveler ve kırık bulutlar, son bir şölen kurmuş kimsesiz hayalete.
Öyle bir inanç ki asılmasında cansız suretine;
Biraz daha salınsa boşlukta, tadına varabilirmiş gibi hiç göremeyeceği yazın rengine.
Kalabalık çoktan sırtlanmış pis vahşetini günün, meydanın tozlu kaldırım taşlarında inancı, çürümeye terk etmekte.
Gözler mürde.
Adımlar mesrur.
Akıllar avare.

Miray Songün