Makarayı çözmeye başlamamla güneşe doğru yükselerek dans etmeye başladı rüzgârda, sanki avucumun içinde prangası yokmuşçasına. Renkli kuyrukları Dünya’nın solgun mavilerine kıvrımlı nakışlar çizerken kulağımın içini oğlumun gülüşü doldurdu. Bakışlarımı indirip, “Sevdin mi?” diye sorduğumda, “Çok güzel uçuyor değil mi baba? Aynı bir anka kuşu gibi.” diye cevap verdi. Gülümsedim. Demek ki mutluluk paralelkenar bir şekilde bir masal kuşu görmekmiş.
Hatice Işıktaş
Darağacı Sanat 