Bu, ruhunu avcunun içine alabilmek eylemidir. Ruhunu bir de avcunun içinde görebilmek… Ve bu eylem; insanın tek başına yapabileceği, yolda yürürken aniden, “dur bir kendimi göreyim”, diyebileceği bir şey değilmiş. İşte insan en çok “görebilmek” için insana muhtaçmış. Tek taşla iki ruh vururmuş. Karşısındakine bakayım derken, kendini kendisinde bulurmuş.
İrem Özdemir
Darağacı Sanat 