Aldanan İnsan

Ey aldatıcı şeytan

Gözyaşlarımın ve hiç dinmeyen yorgunluğumun

Sebebi sensin.

Sensin yolumu çakıl taşlarıyla donatan

Sensin her sabah kapımı tıklatan.

Bitmiyorsa ömür takviminde günlerim

Veresiye defterimin

Sayfalarının bolluğundandır her nefesim.

Elim uzanmıyorsa şifa dağıtan meleklerin kanatlarına

Günah sanılan iyiliklerin

Hep bilmeden reddedilişindendir.

Geçmişte asılı kaldığını sandığım

Anıların dumanı bile tütmüyor;

Hasret bacalarımdan.

Şefkat sobasının odunu biteli,

Hep soğuk geçer oldu burda kış geceleri.

Karlar bir benim mezarımın üstüne yağmıyor.

İhtiyar topraklar bile,

Misafir ağırlamayı sevmez oldu.

Kotasını doldurdu tüm üç karışlar.

Dışarıda görülmezler cirit atarken,

Acılar var olmaya devam ediyor.

Ve bilinmez, şimdi kim bilir

Hangi garibin kapısında

Oturmuş nöbet bekliyor.

Aslı Çetinkaya