Karanlık Ölmedi

ne zaman sesimi toplasa salkım söğütler
ruhumda dolanır sarmaşığın

beni uzak dağlara götürdüler
solgun çiçekten tanıdım yüzünü bozkırda

zaman senle hüzünler dikti toprağa
çığlıklar yeşerecek ağaçlardan

kuyulardan daha derin güneş
seni topluyor buruşuk havalardan

yüzünde suskun günah sarhoşluk renginde
gizli bir soluk almalı şehvetli aşkından

mahcup mahalleler dizmiş bakışlarına
teninden bahsediyor yüzündeki sürgün

diline karanlık süren sevgili
çıplakken de üşütüyor sabahları

gözümün yaşının yaşını sorsan
anlardım seni yine de

rıdvan yıldız, şubat 2020

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.