Deme

Ey Gönül

Bir çıkmaz sokaktır dünya

Dertlerimi bırakıp giderim deme

Olmuyor işte

Kuşların çiçeklerin ışıl ışıl diyarında

Darbe alır da yıkılırsan eğer

Kim bilir bir rüzgâr eser

Dağıtır çileli kederleri adilce

Sen dilek tut

Kapat gözlerini,

Gülümse

Başındaki kavak yelleri dinmeden

Yüreğe sarılmayı öğren

İçindeki cevheri görmeden

Seni seviyorum deme

Yoksa hepsi çile

Yarım kalan düşlerini alıp sırtına

Güller serpmiyorsa yüreğinin yokuşlarına

Ve gözlerinden düşen yaşa mendil olmayana

Kara sevdaya düştüm deme

Boşa gider ömründen her saniye

Dağları delen Ferhat’ın hikâyesini öğren

Avutulmuş sevdalarda kaybolup gitmeden

İçinin kor alevinde geceyi demleyip içmeden

Aşktan şikâyet etme

Ey Gönül!

Dinlersen beni

Dost ahbap sevgili hepsi bir yaz yeli

Sanma kurtarıcı melekler misali

Kanatlanıp tutacaklar seni

Bir düş de gör

Kaybolacak hepsi bir bir

Sen sen ol!

Allah’tan gayrısına uzatma eli

gülsen çığır