Kalbim Filistin Gibi

bayrakları asıyorlar,

sonra ince ince deliyorlar,

hava kuru ve boğazım yanık,

boğazdan gemileri salıyorlar…

yasaklar ardı sıra;

taş, toprak, silah ve kan!

nerede soğuk savaş?

nerede çıkar?

nerede isyan?

nerede “neo-lar”?

saçlarım evcilleşmiyor.

ellerim kurudu sarı sıcaktan.

bir kas ağrısı duydum,

boğazda ötüyor bir gemi,

kalbim filistin gibi.

kaç kurşuna satarlar barışı?

alırım tabancalar dolusu

dünya dinamit kuyusu

teoriler, metodoloji ve bilim

pratik hayatta oldu devinim.

aşılanmak istiyorum!

ve delicesine hapşırmak.

bir midyeden çıkarılan barba inci,

söylüyorum ya:

“kalbim filistin gibi.”

hapşırık dedim, şöyle en çığlıklısından

bezlerden ırak ve gözlerden iran

sahi, ne oldu bizim şu persepolis?

boğazları kapladı kökten uca talihsiz bir sis.

salyalarını akıtıyor,

yeşil çamurdan deniz.

ben ağlıyorum köşemde

insanlar bunu hak etti,

deniz küstü bize

beşer doğada; hadsiz!

bombalar, bombalar, bombalar…

aşılar, aşılar, aşılar…

dilsiz bir körpe cinci hoca,

büyü, sopa ve mısralar,

arınmak istiyorum sakura misali.

yahu kalbim filistin gibi.

inleme sesleri geliyor şimdi,

astılar her yere bayrakları,

hastane mi yoksa meydan mı?

nefessizlik mi yoksa ölüm haykırışı mı?

köpekler, horozlar ve tavuklar susmuyor!

çarpık kentleşen manzaram sıkıcı.

yol tepip geldim denizime,

o da bana pis salyalarını akıttı.

bir ateşte pişiriliyor kavruk deri

yaprak şortuyla koşturuyor uzakta,

kuvvetli bir kabile reisi.

ister avrupaya ister afrikaya kaçayım

her daim ve istisnasız

kalbim filistin gibi.

bir düş kapanı salınıyor penceremde

ibranice bir müzik kulağımda,

farsça ve arapça çığlıklarla,

rüyalarımı savıyorum.

kalbim, kalbim

en çileli organım:

duyuyorum senin nefesini,

topluyorum tüm yergileri,

daha kaç kere anlatayım?

kalbim filistin gibi.

şimal yanpınar