Aklımın uyuştuğunu hissettim. Sağlıklı düşünüp olayı anlamak için, daha doğrusu gördüklerimi bir mantık dizilimine yerleştirmek için zorladım kendimi ama başaramadım. Gördüğüm ve okuduğum şeyleri kendi içimde bile dillendirmek çok zordu.
Derin nefesler aldım, balkona çıkıp biraz rahatlamaya çalıştım. Temiz hava bir parça olsun toparlamıştı beni ve düşünmeye başladım.
Biyolojik ailemin öldüğü kazanın diğer tarafı şimdiki ailemdi, bir nevi onların ölümüne sebep olmuşlardı. Çünkü okuduklarımdan anladığım kadarıyla babam, yani beni evlat edinen babam arabayı hızlı kullanıyordu ve görgü şahitlerine göre de araba yolda düz gitmiyordu. Biri, “Bir o yana bir bu yana gidiyordu” diye tanımlamıştı bunu ifadesinde.
…
Esra Barın
