15.Gün
20.03.2021
Sevgili Günlük!
Bugün tuhaf bir habere uyandım. Gün geçmiyor ki memleketimde yeni bir tuhaflık yaşanmasın. Olayın özüne yahut nedenine nasılına girmeyeceğim de beni rahatsız eden bir şeylerin unutulması ya da unutturulmaya çalışılması. Türkiye’nin esas sorunu bu. Birileri bir şeyleri yapıyor ve aradan belirli bir zaman geçiyor. Geçen zaman onlara yarıyor ve sanki zamanında onu yapan onlar değilmiş gibi davranıyorlar. Esas tuhafı insanlar da onların bu çelişkisini bilmesine rağmen sesini çıkarmıyor. Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle.
Bugün güzel bir akşam yemeği yedik üzerine afiyet. İlk kez yediğim bir yemekti. Tadı damağımda. Memleketimin ne lezzetleri var Sevgili Günlük, bihaber yaşayıp gidiyoruz.
Bir süredir gayrı resmi bir inzivadayım. Yazamıyorum, daha doğrusu istediğim şeyleri yazamıyorum. Bu can sıkıcı durumun pek çok nedeni var tabii ve en başta şu 48 günlük bekleyiş ama esas nedeni bugün anladım. Kurmaya çalıştığım kendi sistemimin piyonu olmuşum. Eskiden hayallerime, fikirlerime ilham olan yazılarım bir zorunluluk, bir görev haline bürünmüş ve bu da içindeki duyguyu söndürmüş. Bense duygularıyla yaşayan bir adamım.
Bu inzivanın içine sıkıştırdığım erken uyumalar ve erken uyanmalar beni bir nebze de olsa kendime getirdi sanırım. Sağlıklı düşünebiliyor, özeleştirimi yapabiliyorum. Şu aralar aklım daha çok şiire yatkın ama ne yalan söyleyeyim öykü yazmayı da pek bir özledim. İlk fırsatta oturup yazacağım. Biliyorum böyle dedim diye fırsat olmadı saçmalığına kanacağım ve bu yüzden o fırsatı kendi kendime sunacağım. Bugüne kadar hep öyle yaptım.
Bugün iki ayın ardından sakallarımı kestim. Değişim hareketine başladım böylelikle. Yirmili yaşlarımın başındayım. Dönüp bakıyorum da geriye, şu ana kadar defalarca değişimler yaşadım, baştan başladım. Her biri de bana yeni bir şey kattı. Günün sonunda Sevgili Günlük, o kazanımlarla ayakta kalacağım.
Servet Eren
Darağacı Sanat 