Küçücüğüm…
Dünya üzerime yıkılmış, korkuyorum
Nahif bir ışık sızıntısı elimi tutuyor
Uzaklardan gelen uğultulu sesler duyuyorum
Şşt! Biraz sessiz olun
Çok uykum var, uykusuzum
Ne zamandır buradayım bilmiyorum ama
Hem aç hem susuzum
Üzerimdeki taşlar hafifliyor sanki
Fakat hâlâ çok ağır
Donmuş bir vaziyette kıpırdayamıyorum
Duygularım sağır
Boğazım da kurumuş, acıyor
Nefes almakta zorlanıyorum
Yutkunuyorum yutkunuyorum geçmiyor
Nasıl geçecek bilmiyorum
Annem bilir nasıl geçeceğini
Öperek iyileştirir hep acıyan yerlerimi
Işığa doğru çekiliyorum
Gözlerim hafif aralıklı
Hayır! Hayır! Polis amca
Beni değil… annemi…
Annemi bulsana
hatice ışıktaş
