Sarsılan Hayatlar

Küçücüğüm…

Dünya üzerime yıkılmış, korkuyorum

Nahif bir ışık sızıntısı elimi tutuyor

Uzaklardan gelen uğultulu sesler duyuyorum

Şşt! Biraz sessiz olun

Çok uykum var, uykusuzum

Ne zamandır buradayım bilmiyorum ama

Hem aç hem susuzum

Üzerimdeki taşlar hafifliyor sanki

Fakat hâlâ çok ağır

Donmuş bir vaziyette kıpırdayamıyorum

Duygularım sağır

Boğazım da kurumuş, acıyor

Nefes almakta zorlanıyorum

Yutkunuyorum yutkunuyorum geçmiyor

Nasıl geçecek bilmiyorum

Annem bilir nasıl geçeceğini

Öperek iyileştirir hep acıyan yerlerimi

Işığa doğru çekiliyorum

Gözlerim hafif aralıklı

Hayır! Hayır! Polis amca

Beni değil… annemi…

Annemi bulsana

hatice ışıktaş