yavaşça aralanan kapı
ardında neler getireceğini bilmeden yürüyen biri
aklında neler kaldı bilmeden yoluna devam etti
soru sormadı cevap vermedi
düşünmeyi bile unutuverdi
aklı yerinde değildi belki
ama bir şey arıyordu
yürümeye devam eti
ayakları acının bütün hissini kaplayana dek
ve artık acıyı unutana dek yürümeye devam eti
yolun nereye gittiğini görmedi
sadece devam etti
acaba ona bu kadar devam ettiren neydi
belki de yaşamaktı
geriye bakmadan yaşamanın verdiği hazdı.
taha lale
