Kelimelere boğuldu aklım
kelimesiz yaşamlarla
sıkıştırılmış iskeletin boğumunda
saklı ruhun parçacıkları
örtülmüş düşünceler portresi
sezgi düşüşlerinin kesikleri ile kaplı
koşar adımlarla uzaklaşırken
gerçekten kaçış
dalarım içimdeki hayalin ılık ve derin sularına
keyifle
mutlu olduğumu sanırım
mutlu görünürüm çünkü
zinciri gerinmiş
karanlık boyalı zindanlarda
öyle bir geçer ki yaşamımdan saatler
yaşayamam
yaşanacak zamanlarımı
bilmem
bilirim
elbet
bilirim
kendimi
yürürüm parmak uçlarıma basa basa
korkarak
iz bırakmaktan
yaşarım yaşamaya çalışarak
neden çıplak bir çığlık koparamam
boğulmuş uzletten
düşünemem
neden bu kaçış
korkarak adım adım
kire batmış yaşamın boğulmuş gerçeklerinin uzaklığı
seslenir
en civanmert savaşçısı olamasan da
bataklığın
benden benliğe ve gerçeklerden mücadelesiz
beyaz bayrak
kahramanca gelmiyor hiç kulağa
sıkışır kulak hücumlarıyla gırtlağın
“KİM İSTER KAHRAMAN OLMAK!”
kahraman olunmaz
her seferde
lâkin her insan kahramanıdır
kendi hikayesinin
geçen zamanlar ağıt yakmaz
ardından da
bu kanış kaldırış devam ededurur
mutluluk üzüntü sevinç ve haykırış
yaşamlık duygulardı
yaşam yaşamaktı
yaşamak
topuklarını yere vura vura
yaşayabilmek
iz bırakmaktan korkmaksızın
ve korkmazlık
için için kaynayan köpüklü korku çağlayanı
CanKuş
Darağacı Sanat 