Zaman

ışığın değdiği yerlere dolan yaşam

ufuktan yavaş yavaş doğan güneş

karanlığı aydınlatan birer mum

bu ışığın kaynağı her zaman yaşam

yorgun bakışlı yüzünde hüzün olan adam

yitip giden binlerce yaşam

gün batımı kadar heybetli bir yok oluş

hepsi birden rüya olmuş

çünkü o adam çoktan yok olmuş

geriye kalan hiç kullanmadığı zaman.

taha lale