Kârînhazâd – Cenap Şahabettin

Nedir bu jeng-i ele iğbirâr fevkinde?
Kevakîb andırıyor i’tikâr fevkinde
O bahtı kim dolaşır bir mezâr fevkinde!
Kamer tebessüm eder igtirâr fevkinde
Güneş tenezzül eder iftikâr fevkinde!..



Sükûnet içre cihân yekser âh! Yekâheng
Safiha-i kamer olmuş levîha-i pürjeng!
Zemînde nûr…Semâda sitâreler şebreng!..
Şu hâlde de olumazmı muztarib dilteng?
Gajend-i dıyk-ı cenân ıstıbâr fevkinde!



Şu tenghâ-yı belâda döner meâl-i garîb;
Semâya aksmı etmiş? Nedir zilâl-i gârib?!
Şu bûheye bile hâkim esef! Celâl-i garib!
Şu yavrulı kuşa niçin gelir bu hâl-i gârib!
Neden figân ediyorlar inkisâr fevkinde?



Civân göñül halecân-ı muhabbete me’nûs;
Refîksiz kalarak ma^nen ey felek efsûs!
Şu senglâh-ı fenâda bugün bu kevn me’yûs;
Gelir kulagıma sesler bütün makûs
Terennümât-ı cihân âh ü zâr fevkinde!



Agır agır gelen o nâzlı şivekâr mıdır?
Şu ormanın perisi…. Hande-i bahar mıdır?
Güneş zemîne mi inmiş? Hayâl-i yâr mıdır?
çiçek gibi salınan o güzel nigâr mıdır?
Belâ olur mı aceb intizâr fevkinde?



Tebessümât-ı garibâne içre mest-i nigâh;
Uçuk uçuk süzülür göz kıpan o çeşm-i siyâh;
Ulüvv-ı hüsne makarr olmış o sürûr-ı ilâh!…
Güneşli necm-i münevver ne dilrübâdır o mâh!
Güzel tasavvur olunmaz nigâr fevkinde!



Uçar sürûr-ı musaffâ şafak siyâklarda ;
Yüzer cemâl-i behiştî seher dudaklarda;
Mehâsin âh taşırdı onu kucaklarda
Aceb sadâsımıdırki güler uzaklarda?
Hudâ yaratmıx onu iktidâr fevkinde!