1
Âh, ben ondan iftirâk edeli
On sene… On sene güzâr etti!
Bana son bûseyi verip gideli,
On sene kuş gibi gelip gitti!
Yaşamak bir dakika ondan uzak
Görünürken bana bir emr-i muhâl
Yaşamak… Hem de on sene yaşamak:
inanılmaz fecî’â! Müdhiş hâl!
Ben unutsam sezâ onun adını
O benim namımı unutsa gerek:
O, benimçün bir ecnebi kadını,
Ben onunçün yabancı bir erkek!
O, ki olmuştu gönlümün emeli
O bugün nerdedir, ne haldedir?
Bugün ol pür heves güzel ameli
Belki zevce ve belki validedir!
Zevcine belki şimdi yâr oldu;
O benim mülhim-i hâyâlâtım,
Belki zevciyle bahtiyar oldı,
Ben… fakat ben, dirıg!.. Bedbahtım!