Ey benim münhezim fütâdelerim,
Sevdiniz hep sevilmeden beni siz;
Yanmak isterdi gögsünüzde serim
Ateşimden kül oldu ateşiniz…
Dönerek mâzî-i imükevkebime
Ne zaman etmek istesem sizi yâd
Getirir hâtırâtınız lebime
Gizli bir lezzet-i türâb ü remâd…
Sanki âvâre bir bir güneştim ben
Her su üstünde in’ikâs ettim;
Dîdeler parladı hayalimden,
Kimseden şu’le almadım kendim.
Sormadım nefsine ne kıymeti var
Avucumdan geçen hazinelerin;
Bir açık evde boş duran odalar
Bence timsâli oldu sîneleri.
Şüphe, kıskançlık, arzû, hasret
Vermeyince biraz elem kalbe
Başka bir inhizâm olur elbet
Hep nevâziş ve daima galebe!
Bir kadından geçince digerine
Zannederdim ki aşkı bulmuştum
Usanıp bûseden, kadın yerien
Maraz-ı aşka ‘âşık olmuştum.
Olmadı bir melikeye bende
Mülk-i nisvânda rûh-ı derbederim;
Şimdi ben kayserin serîrinde
Kimsesizlikten aglayan neferim!
Darağacı Sanat 