Yalnızlık – Ömer Seyfettin

Güneş batmakta, ovada gecenin,
Gölgeleri büyür, büyür sararır
Ağaçlıklar, akan sular bir serin,
Rüzgâr ile dalgalanır, kararır

Kuşlar ötmez, yuvalar boş görünmez
Bir ışıltı uzaklarda, yazık ben
Öksüzüm şimdi, bu yolda giderken
Gök bile yıldızlarına bürünmez!

Eski izler, çirkin korkunç lekeler,
Kılavuzluk eder, zavallı atım
Şüphelenir bu gidişten ve kişner…

Gece gelir, ıssızlık sanki solur
Ve ruhum uyur uyanır, her adım
Atımın nal sadası ninni olur…

Genel içinde yayınlandı

Yorum bırakın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.