Kocaman Saatte – Tevfik Fikret

Her sâniye bir hatve-i raksiyyene pâmâl Ulu bir sâha-i âmâl; Cephende uyur izleri pür-hâtıra, yorgun. Hiç beklemeyen, hep yürüyen pây-i şüûnun. Eyler iki engüşt-i dürüstün bizi îmâ Âtide, o gayyâ-yı serâirde müheyyâ Girdâb-ı tebâhîye düşen seyl-i revânı, Bütün a’mâr-ı cihâm. İnler, çıkıyormuş gibi a’mâk-ı zeminden. Her sâ’ati bir harhare-i muhtazırânen; Vâkıf mı için saydığın ekdâr-ı hayâta? Her çınlayışın bir acı, bir sadme-i meş’ûm, Yalnız biri, son darbe teselli, o da ma’dûn: Bin mâteme bir sûr, o da peyveste memâta