Biraz hayât ü hararet şu cism-i sengîne, Biraz çiçek şu hazin kabr-i vahşet-agîne; İçim sa’âdete asla inanmak istemiyor, Biraz elem şu donuk rûh u kalbi teshine! Hayât için çekilen her azâb-ı dûr-a-dûr Bir ihtisâs-ı merâretle verdi nefse fütûr; Durur soğuk iki na’ş-ı remîde hâlinde Fezâ-yı târ-ı hayâlimde şimdi kahr ü sürür.. Biraz bu leyle-i sermâye şu’le-i hürşîd. Biraz bu sagar-ı metrûke neşve-i tecdîd; Muhitimin beni yek-pâre seng-i hâre gibi Sıkıp erittiği demler… Biraz mecâl-i ümîd!