Son Nağme – Tevfik Fikret

Nev-emel bir çocuk inâdiyle Şu atılmış, kırık rübâbımdan Bir sürûd istedin… Peki, dinle: Dinle târ-ı şikeste-i rûhu, Dinle şekvâ-yrrûh-ı mecrûhu; Fakat incinme iktirâbımdan. Darâbân-ı sukûtu bir derenin Cevf-i pür-nâliş-i hazânmda Ne hazin aksederse meşcerenin, Aynı rikkatle, haşir ü mebhût, Duyulur şimdi bir enîn-i sükût Şi’rimin lerziş-i beyânında. Nerde evvelki şevk-i bî-dârım, Nerde evvelki nağme-i hevesat? Şimdi bir mürde-hâb-ı efkârım… Söyle, ey tıfl-ı pür-emel, gerçek Sanıyor muydun ihtizâz edecek Ölü bir telde bir sürûd-ı hayât?