Eski Şeyler – Tevfik Fikret

Solgun benizli, boynu bükük, tozlu bir demet; Üstünde belki on senenin jeng-i hüznü var:.. Bir kimsesiz çocuk gibi, muhtâc-ı merhamet, Karşımda titriyor : “Beni mahvetme, bağla, sar, “Bir hufre-i sükûnuna at leyl-i kalbinin; “Benmâzî-i şebâbınmeş’ârıyım senin!.. Bî-çâre eski hâtıralar, mahveder miyim Ben mahva muktedir bile olsam bugün sizi? Lâkin zaman zaman; o heyûlâ-yı müntakim Mâzîye kalbedip geçecek büsbütün sizi; Ben arkanızdan ağlarım ancak; ve pür-keder Nazmeylerim zevâlime ağlar neşîdeler.