Yaşadıkça – Tevfik Fikret

Evet, bu dağlan aştıkça böyle tırmanarak, Evet, bu dalgaların sath-ı bî-karârında Şikeste, güm-şüde, âvâre, hâr u müstağrak, Yuvarlanıp zedelendikçe… İsterim koşmak! Önümde bir gece, bir gavr-i laciverd-i zalâm, Derinleşir beni pûyân görüp kenarında; Derinleşir ve güler… Ben, alîl-i bî-ârâm, Uçan bu gölgeyi teshire eylerim ikdam. O zıll-i mübhem-i sa’ir, o mevceler, o cibal Birer misâl-i emeldir ki reh-güzârmda Görür bülend ü mutarra, edersin isti’câl; Bütün tâb, yine kâbil değil fakat ihmâl: Sever hayâtı beşer, tâ ser-i mezârmda!