Kara dağ kış Hürrem
Beyaz kürke bürünürdü
Yüksekteydi kütüphanem
Pencereden görünürdü,
İlkbaharda kar azalır
Yeşerirdi yamaçları
Çocuklukta penceremin
Ufukları bu dağlardı
Aşıkıydım ben hücremin
İçinde bin his çağlardı.
Babam bir gün dedi: “Dalgın
Hep okursun, biraz da bak
Karşındaki karlı dağın
Şiirleri daha sıcak.
(*) Şair, oturduğu evin karşısındaki dağı anlatıyor. Hürrem: Gönül açıcı
Darağacı Sanat 