Kapatıyorum gözlerimi gecenin serinliğine
Soğuk, hain bir örtü gibi
Karanlığın içinde bir ses görüyorum
Duymak şöyle dursun, rengini seçiyorum
Sanki kuyunun dibine
İpsiz bir merdiven uzanmış gibi
Kendimi yukarı çeksem gök benden kaçar
Dibe ulaşmak ise ancak bir masal
Uzanıyorum kirli zemine gökyüzünde yanılsama
Kaynayan suda insan göremez yansıma
Nasıl bir öfke ki bu aynalar çatlak
Bir çerçevenin esaretinde
Güneş ancak çiçek açmış
Deniz Ardıç