Sonsuz Kış

Bir yerlerde kaybetmiş olmalıyım yarınları
Kaç kez yattıysam uyanamadım sonraya
Oysa saklamıştım nicedir heveslerimi
Yine de hasır altı edemiyor insan usulca

Birkaç adım atmaya bakar bazı pişmanlıklar
Öyle bir sarılır ki doyarsın eksikliğe
Sonra işte yine orada, yer göğe uzanmış
Bulutlar bir savaş meydanında kayıpmış
Kaldırımlarda papatya kokusu
Bazen taşı deler bir çiçek yavrusu
imkansızı gölgede bırakır emekler
Gün dünden yorgun
Güneş gözlerini yummuş
Artık ısınmak ne mümkün
Ömrüm sonsuz bir kışa bürünmüş

Deniz Ardıç

Yorum bırakın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.