Sessizce çevirdim bir sonraki sayfasını
ömür defterimin
Fazla oyalanmıştım
Yazmalıydım
Muğlak bir beyazlığa uzanmıştı düşüncelerim
Kararsızdım
Geç kalmışlığımın da farkındaydım
Karalayıp geçtiğim sayfaların nedametini
taşıyordu şimdi kalemim
Üstelik tükenmekteydi de mürekkebim
Oysa en güzel şiirlerimi yazmamıştım hâlâ
Bir bahar melteminde
Hatice Işıktaş Yılmaz
aklıma esen kelimelerim vardı benim
Yazamadığım
Bir melodinin tınısına kapılıp dolanırdı
dilime zaman zaman
Bilmem ki acep neyine güvenir insan?
Çalışma masamdaki soğumuş olan kahvenin
Bir kırk yıl daha hatırını bekleyebilecek miydim
Bilmiyordum
Darağacı Sanat 