Işığı Arayan Kelebekler

Işığı arayan kelebekler gibi kanat çırpıyor ruhlarımız

Çoktan karanlıkla kaplandığını fark edemiyoruz

Çünkü zayıf bir ışık olan umudumuza sarılmış ruhlarımız

Ve bekliyoruz geçmişte geçenleri bilmiyoruz

yarın ne geleceğini bugünün bize ne getireceğini düşünüyoruz

kurtulmak istediğimiz o kocaman yaraların esiri olmuşuz

ellerimizin yaralarla gözlerimiz yaşlarla dolu olduğunu fark edemiyoruz

korkuyorum  bir çocuk gibi sıkışmış kalmışım bu dar odada

çıkışı arıyor çözmeye çalışıyorum birbirine dolanmış acıları

yenileriyle dolmadan gözlerim bir ipucu arıyorum

belki de bütün umudum bir satırdaki bir ipucunun ardında

her şey bir satır uzağımda olsa bile ruhumu özgür bırakmak için

ihtiyacım olan inana bileceğim birkaç söz .

taha lale