gökyüzünün gözyaşları narince okşamaya başlayınca toprakları
bir fırtına çıkar okyanus gibi olan gözlerinin içinde
o zaman şiir bir kayık bense ona tutunan bir çocuk
fırtına ise bu şiirin bedeliydi
ben dalgalara teslim oldukça
ne dünya ne hayat umrumda
çünkü yıldızlarla yarışan gözler yetiyordu bana
bazen her şey olduğu gibi kalsa
ama her hikaye bir kez yazılır anca.
TAHA LALE