Bir çocuk bakıyor arkamdan
Asılıyorum prangalarıma
Koparamıyorum kirli ellerin ilmek ilmek işlediği zincirleri
Kaskatı kesilmiş
Kasvetim dirilmiş
Kaç hayat misafir etti beni
Cadde-i Kebir’in o sonsuz ahengi
Ve içimdeki bulutların dinmeyen cengi
Ait değilim ben bu devre
Sadece zevahirimin sihri
Sirayet etmek istiyor ruhuma aydınlık
Kabul etmez içimin en kuytuları
Bir pâye daha çığlıklarıma
Taşları sökülmüş kaldırımlarda yürüyorum
Selam veriyor bana köşede bekleyen yalnızlık
çağla fulya
